Recensie Netflix-serie 'Hostage': ietwat ingetogen maar geslaagde thriller over het huidige politieke klimaat
In dit artikel:
Regie: Isabelle Sieb en Amy Neil. Netflix-thriller uit 2025, 5 afleveringen (38–46 min). Cast onder meer Suranne Jones (premier Abigail Dalton) en Julie Delpy (president Vivienne Toussaint).
Hostage opent atypisch: geen schietpartij maar een rustig bosgesprek, en zet daarmee meteen de toon van een politieke thriller die clichés wil omzeilen. De kern van het plot speelt zich af tussen het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk: Britse premier Abigail Dalton krijgt te horen dat haar man is ontvoerd precies wanneer de Franse president voor onderhandelingen aan haar deur staat. Tegelijk worstelt het VK met een medicijntekort en groeit maatschappelijke onrust, deels aangestuurd door misleidende onlinecampagnes — een verwijzing naar de moderne strategieën van buitenlandse beïnvloeding.
De serie duwt voortdurend op twee thema’s: politieke macht en persoonlijke kwetsbaarheid. Dalton en Toussaint vormen het emotionele en narratieve zwaartepunt; beide vrouwen houden hun emoties strak en laten zich niet tegen elkaar uitspelen. Suranne Jones levert een overtuigende prestatie, en Julie Delpy geeft haar personage autoriteit zonder koud te worden. De plot voert spanning op na de ontvoering, met vragen over wie er achter zit en bijkomende chantage van Toussaint met compromitterend beeldmateriaal.
Hostage scoort punten qua tempo (afleveringen voelen compact) en karaktertekening — de hoofdpersonages zijn gelaagd en menselijk. Toch kent de serie ook zwakkere momenten: het standaardbeeld van de hysterische puberdochter is irritant en contrasterend met Dalton’s professionele vastberadenheid, en één antagonist gedraagt zich op vergezochte manieren door telkens precies op het juiste moment op de juiste plek te verschijnen, wat de geloofwaardigheid ondermijnt. De ontknoping voelt bovendien voorspelbaar en mist een echte adembenemende climax, al past dat bij de serie die geen cheap spektakel nastreeft.
Al met al is Hostage de moeite waard voor wie van politieke thrillers houdt die hedendaagse desinformatie en politieke polarisatie als thema hebben. De makers proberen ons een spiegel voor te houden: in een tijd waarin emoties vaak zwaarder wegen dan feiten, levert de serie een spanningsvolle, reflectieve kijk op macht, media en manipulatie.