Recensie Netflix-serie 'Black Rabbit': Kaïn en Abel in New York

In dit artikel:

Black Rabbit (2025) is een achtdelige misdaadserie (44–68 min per aflevering) waarin Jude Law en Jason Bateman schitteren als de disfunctionele broers Jake en Vince Friedken. Jake is de ambitieuze eigenaar van de New Yorkse restobar Black Rabbit en wil zijn zaak opschalen tot dé hotspot. Vince duikt na een jaar afwezigheid terug op in zijn leven, geplaagd door schulden bij de gangster Joe Mancuso. Wat begint als een ogenschijnlijke hereniging verandert snel in een web van bedrog: Vince graait bij vrienden, gokt in illegale tenten en wurmt zich weer in de barmanagementrol dat ooit zijn idee was.

Showrunner Zack Baylin (bekend van het King Richard‑script) probeert met psychologische diepgang de broederrelatie en jeugdtrauma’s te verklaren: een afwezige vader en de dreiging van Mancuso fungeren als foute superego’s die hun keuzes sturen. Die benadering levert interessante karakterlagen op—onder meer door de presence van Troy Kotsur als dove gangster, een onconventionele én intrigerende castingkeuze—maar slaat soms door. Tegen het midden van de reeks vervallen personages geregeld in ongeloofwaardige domheden en twee belangrijke nevenplots (seksueel misbruik en overspel) voelen aan als loshangende toevoegingen.

De serie blijft desalniettemin meeslepend dankzij het sterke samenspel tussen Law en Bateman en de energieke, semi‑naturalistische regie (onder anderen Jason Bateman, Laura Linney en Justin Kurzel). Black Rabbit is vooral aantrekkelijk voor kijkers die van psychologische neonoirs houden en voor fans van The Bear; je krijgt vergelijkbare intensiteit en keuken‑sfeer, maar dan in een crimi‑jasje met expliciet verhaal en minder arty fragmentatie. Kortom: een vermakelijke, soms onevenwichtige kijk op broederliefde, loyaliteit en morele dwalingen.