Recensie Netflix-serie 'Amsterdam Empire': de bitterzoete wraak van een voormalig Bondgirl en superheldin
In dit artikel:
Regisseurs Jonas Govaerts en Max Porcelijn brengen in 2025 Amsterdam Empire, een zevendelige Nederlandse dramaserie (40–52 min per aflevering) over de val van een coffeeshopimperium. Hoofdrollen zijn voor Jacob Derwig als coffeeshoptycoon Jack van Doorn en Famke Janssen in haar eerste Nederlandstalige rol als zijn benadeelde echtgenote Betty Jonker; verder onder anderen Elise Schaap, Jade Olieberg, Bart Slegers en Victor Löw.
De serie begint schokkend: Jack wordt midden op de Wallen neergeschoten. Zijn zaak, The Jackal, is internationaal bekend maar raakt tegelijk in crisis doordat privé- en zakelijke verstrikkingen elkaar versterken. Jack wil verhuizen naar zijn nieuwe geliefde, waarop de vergeten popster Betty zich wreekt: ze veroorzaakt een mediastorm, zet Jacks hennepleverancier vast en dwingt gezin en bedrijf tot noodgrepen. Jack en zijn dochter Katja moeten samenwerken met de Twentse teler Gijs Tichelaar, maar die samenwerking blijkt gevaarlijker dan gedacht; dreigingen en intriges smelten samen en maken moreel fatsoen vrijwel onmogelijk.
De makers plaatsen aan het begin een disclaimer dat alles fictie is, maar sommige kijkers herkennen toch gelijkenissen met echte coffeeshopfiguren zoals Henk de Vries en publieke personen. Thema’s zijn de paradoxen van het gedoogbeleid en de nauwelijks te trekken grens tussen boven- en onderwereld: de serie neemt geen expliciet politiek standpunt in, maar toont de verwarring die ontstaat als illegaliteit en commercie verstrengeld raken.
Acteerprestaties wisselen: Janssen overtuigt verrassend sterk en groeit in de rol van berekende, manipulerende wraakengel — haar Nederlandse tongval is nog merkbaar anders, maar haar spel draagt de rol. Derwig levert opnieuw een geloofwaardige Mokum‑accentvoering; Bart Slegers’ dialect en eendimensionale schurk trekken daarentegen aan de karikatuur. Victor Löw steelt enkele scènes als louche Wallen‑baas en voegt onmiskenbare dreiging toe.
Kritiekpunten zijn de beperkte lengte van zeven afleveringen (er lijkt ruimte voor meer ontwikkeling) en een al te nadrukkelijk dramatisch accent waardoor de serie niet altijd tipt aan voorbeelden als Penoza of Mocromaffia. Toch heeft Amsterdam Empire internationale allure en laat het genoeg stof over voor een vervolg — niet in de laatste plaats om Janssens vervolg als geslepen antagonist te volgen.